خرامه نما

نشر توسط:جلال ایزدی Views 85 تاریخ : دوشنبه 17 مرداد 1401 نظرات (0)

دوباره هفدهم مرداد فرا رسید تا مجالی برای بازگو کردن درد و دلهایمان پیدا کنیم، روزی که اگر حرفی هم بزنیم کسی به خودش نمیگیرد. 

وقتی سرخط خبرهای یک رسانه را دنبال می کنیم، نقد کردن کار نوع نشر خبرهای آن رسانه بسیار راحت است چونکه در محیط آرام نشسته‌ایم و خیلی راحت می‌توانیم اظهار نظر کنیم. 

اما به راستی ماجرا فقط همین است؟! آیا می توان از استاندار فارس بخاطر کم کاری‌اش انتقاد کرد و عده‌ای لباس خود را ندرند؟ آیا می توان از چاله چوله خیابان نوشت و کارَت در یک اداره قفل نشود؟ آیا می توان کمبودهای فرهنگی را بازگو کرد و توقع همکاری با مجموعه‌های فرهنگی داشت؟ کافیست چهارخط از یک منبع قدرت نقد کرد و آن وقت است که موج تهدیدها سرازیر شود. 

تا زمانیکه با کفشهای کسی راه نرفته‌ایم در مورد راه رفتنش قضاوت نکنیم؛ نکته عجیب اینجاست کسانی که تا حالا با یک مسئول چشم در چشم هم نشده‌اند و نمیتوانند چهار کلمه حرف بزنند خودشان را در جایگاه سطح‌بندی رسانه‌ها می دانند. 

از دور نشستن و دستور دادن قطعا کار راحتی است، اگر می خواهید خودتان را محک بزنید اول ببینید تا چه حد توانایی گفتن مشکلات‌تان دارید بعدا به سطح‌بندی دیگران بپردازید.