خرامه نما

نشر توسط:جلال ایزدی Views 144 تاریخ : دوشنبه 13 دي 1400 نظرات (0)

۵ ماه از آغاز کار دولت سیزدهم می گذرد، با جستجویی ساده می توان به این نتیجه رسید که هنوز برخی انتصابات در وزارت‌خانه‌ها، استانداری‌ها و ادارات کل، تکمیل نشده و هنوز هم جاهای خالی با مدیران قبلی پر شده است.

در شهرستان‌ها، بیش از همه مسئولیت‌ها، بحث انتخاب فرماندار داغ است، به طوری که حتی شنیده شده بخاطر انتخاب یک فرماندار، امام جمعه آن شهرستان استعفا داده است.

در شهرستان خرامه نیز این جریانات وجود داشته، *یک روز نام یک رئیس اداره، یک روز نام یک مسئول سابق، یک روز نام یک نظامی، یک روز نام یک رئیس ستاد انتخاباتی، یک روز هم نام بخشدار کم تجربه* شنیده می شود اما بیشتر صحبت‌ها روی پایه *"بومی"* می چرخد.

از ابتدای شهرستان شدن خرامه، سال ۸۹ داریوش دهقان، سال ۹۲ احسان خازن، سال ۹۴ نورالله اسپرجانی، سال ۹۵ حسین آرگیو، سال ۹۶ فرهاد جهانخواه و سال ۹۹ محمدرضا ابراهیمی به صندلی فرمانداری تکیه زدند که *همگی غیربومی بودند*.

"فرماندار بومی"، شمشیری بسیار برنده است چرا که هر فردی که در این مسند قرار گیرد، تجربه‌ای گران برای مردم بجا خواهد گذاشت، *آنچه برای فرماندار بومی خطرناک خواهد بود*، درگیر شدن با مسائل قومیتی، تاثیر شناخت قبلی افراد در میزان روابط، نحوه مهره‌چینی مدیریتی و شکل خدمت در طول دوران کاری اوست.

چه بسا ممکن است، "فرماندار بومی" به *بهترین تجربه* تغییر سیاسی شهرستان تبدیل شود و چه بسا این اتفاق به یک *سقوط* و سوختن شانس نخبه‌های بعدی بینجامد، قدرت این انتخاب در دست عوام نیست اما همه می‌توانند چشم‌شان را نسبت به این مسئله باز نگه دارند.